کشتارگاه های دام و طیور مثل هر محیط صنعتی دیگر، محل تولید و وارد کردن مقادیر بسیار زیادی از فاضلاب می باشند. تفاوتی که این فاضلاب ها با بخش های دیگر صنعت دارند ترکیبات داخل آنهاست که حاوی مقادیر زیادی از خون و چربی است و طبیعتا می تواند روی Ph فاضلاب و پساب خروجی از محیط تاثیر به سزایی بگذارد. در این مقاله در رابطه با تصفیه فاضلاب کشتارگاه صحبت شده است.
ترکیبات فاضلاب کشتارگاه چیست؟
فاضلاب حاصل از کشتارگاه، ترکیبی از آب آلوده شده توسط خط کشتار و خط تمیز کردن قسمت های داخلی بدن حیوانات است که باعث تغییر زیادی در غلظت ماده آلی موجود در آن آب می‌شود.
آلاینده اصلی در پساب کشتارگاه ها، ماده آلی است. مواد مختلف ارگانیک موجود در این پساب ها وجود دارد که شامل:
- مواد تجزیه نشده موجود در شکم حیوانات
- مدفوع و ادرار
- چربی و گوشت
- روغن قسمت های مختلف بدن حیوانات
- مواد غذایی غیرقابل احتراق
- خون
- مواد و ذرات ریز معلق
- گوشت فاسد
- پروتئین های محلول
- ذرات ریز و کلوئیدی
می باشد. بنابراین باید شناخت دقیقی از هر پارامتر در هر کشتارگاه داشته باشیم تا بتوانیم یک سیستم تصفیه فاضلاب کشتارگاه مناسب را طراحی و راه اندازی کنیم.
روش های تصفیه پساب کشتارگاه ها
زباله های کشتارگاه تصفیه نشده با ورود به سیستم تصفیه فاضلاب شهری، می‌توانند مشکلات جدی ایجاد کنند. یکی از این مشکلات به دلیل نیاز بیولوژیکی به اکسیژن بسیار زیاد (BOD) و تقاضای اکسیژن شیمیایی (COD) است.
بنابراین، تصفیه فاضلاب کشتارگاه برای جلوگیری از افزایش مقدار مواد آلی در تصفیه خانه های فاضلاب شهری از اهمیت بالایی برخوردار است. متداول ترین روش های مورد استفاده برای تصفیه فاضلاب های کشتارگاه عبارتند از: غربالگری خوب و دقیق، رسوب گذاری، انعقاد و لخته سازی، فیلتر های منعقد کننده و فرآیندهای لجن فعال.
تصفیه فاضلاب کشتارگاه ها با روش های مختلفی از جمله سیستم های بیولوژیکی هوازی و بی هوازی و یا ترکیبی از این سیستم ها به طور گسترده مورد استفاده قرار گرفته است. فرآیندهای تصفیه هوازی به دلیل مصرف انرژی زیادی که برای هوادهی و تولید لجن دارد، استفاده‌ی محدودی دارند.
همچنین، تصفیه بی هوازی فاضلاب کشتارگاه به دلیل تجمع مواد جامد معلق و چربی های شناور در راکتور که اغلب منجر به کاهش فعالیت متانوژنیک و شستشوی زیست توده ای می‌شود؛ اغلب بسیار کند هستند و یا ناقص انجام می‌شوند.
اگرچه این فرآیند های بیولوژیکی مؤثر و در روش بی هوازی، اقتصادی نیز هستند، اما باید در نظر داشت هر دو فرآیند بیولوژیکی نیاز به زمان طولانی نگه‌داشتن فاضلاب و حجم زیاد راکتور، غلظت بالای زیست توده و کنترل افت لجن دارند تا از شسته شدن لجن و از بین رفتن آن جلوگیری شود.
در بین فرآیند های فیزیکی و شیمیایی، روش شناورسازی هوای حل شده (DAF) و واحد های انعقادی-لخته سازی به طور گسترده ای برای از بین بردن کل مواد جامد معلق (TSS)، کلوئید ها و چربی ها از فاضلاب کشتارگاه استفاده می‌شود.
انعقاد شیمیایی فاضلاب کشتارگاه نیز با افزودن نمک آلومینیوم و ترکیبات پلیمری مورد بررسی قرار گرفته است و حداکثر راندمان حذف COD بازه‌ای بین 45-75 درصد گزارش شده است.
کلرید پلی آلومینیوم (PACl) معمولاً به عنوان لخته ساز برای انعقاد ذرات کوچک و تبدیل آن‌ها به لکه های بزرگ‌تر مورد استفاده قرار می‌گیرد که می‌تواند پس انجام این عمل و با کارایی خود در فرآیند جداسازی و رسوب مواد، در فرایند تصفیه حذف شود.
در سال‌های اخیر به دلیل بهره وری بالاتر و هزینه نسبتاً کم در مقایسه با لخته ساز های سنتی، توجه زیادی به PACl شده است. از طرف دیگر، PACl با کاربردهای مختلف از جمله حذف کلوئیدها و ذرات معلق، مواد آلی، یون های فلزی، فسفات ها، فلزات سمی و کلر، به یکی از مؤثرترین مواد منعقد کننده در تأسیسات تصفیه آب و فاضلاب تبدیل شده است.
لخته های هیدروکسید آلومینیوم به طور معمول دارای سطح وسیعی هستند که برای جذب سریع ترکیبات آلی محلول و به دام انداختن ذرات کلوئیدی مفید است. همچنین، این لکه ها بیشتر پلیمریزه می‌شوند و به وسیله رسوب یا شناور شدن و حمل توسط گاز هیدروژن، به راحتی از محیط آبی خارج می‌شوند.
پترویار ، توسعه دهنده ی خرید محصولات صنعتی و خدماتی
